سحرخیز باشیم، که چی بشه؟!

بر اساس تحقیقات تازه ی شرکت تحلیل ژنتیک 23andMe، مشخص شده است سحرخیز بودن یا شب زنده دار بودن افراد می تواند ریشه در DNA آنها داشته باشد. نتایج این پژوهش تازه که اخیراً در نیچر کامیونیکیشنز منتشر شده است، به ۱۵ نقطه ی متفاوت از مولکول DNA اشاره دارند که گفته می شود با این موضوع ارتباط دارند. محققان این پژوهش، داده های خود را از نمونه ی بسیار بزرگی مشتمل بر بیش از ۸۹۰۰۰ مشتری این شرکت در سرتاسر جهان دستچین کردند که موافقت خود را با مشارکت در این تحقیق اعلام کرده بودند. همه ی این هشتاد و نه هزار نفر، در ازای گزارشی آنلاین در مورد DNA خود، نمونه ی بزاق شان را با استفاده از کیت های نمونه برداری خانگی در اختیار 23andMe قرار دادند. 

 

مشارکت کنندگان سحرخیز بودن یا نبودن خود را نیز به شرکت مذکور اطلاع می دادند. آنگونه که مشخص شده است، اغلب مشارکت کنندگان در این تحقیق به هیچ وجه سحرخیز نبوده اند و ۵۶ درصد از افراد مورد بررسی گفته اند کاملاً شبانه به امور زندگی خود می پردازند. اما محتمل ترین کاندیدا های DNA های سحرخیز را زنان و افراد بالای ۶۰ سال تشکیل می داده اند. احتمال گزارش افسردگی، بیخوابی، و یا نیاز به بیش از ۸ ساعت خواب نیز در میان سحرخیز ها پایین تر بوده است. 

 

شب زنده دار بودن بهتر است یا سحرخیزی؟ 

با توجه به نتایج پژوهش بالا و احتمال ارتباط بین عادات خواب و ژنتیک افراد، به نظر می رسد سحرخیزی باز هم گزینه ی بهتری محسوب می شود. سحرخیز ها حدود ساعت ۹ صبح به اوج فعالیت مغزی خود می رسند. این در حالی است که زمان اوج فعالیت شب زنده دار ها ۹ شب است و این ارتباط آنها با دنیای اطرافشان را دچار مشکل می کند. از طرف دیگر تحقیقات نشان داده اند ماده ی سفید مغز شب زنده دار ها ارتباط پذیری کمتری دارد. نکته ی مهم اینجاست که این ویژگی فیزیولوژیک یکی از نشانه های مرتبط با افسردگی نیز محسوب می شود. با این تفاسیر به نظر می رسد معایب شب زنده داری از مزایایش بیشتر باشد.